δήπουθε

δήπουθε και δήπουθεν (αοριστολ. επίρρ. όμοιο κατά πολύ προς το δήπου, ιδιαίτερα προ φωνήεντος) (Α)

βεβαίως, ασφαλώς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < δήπου + (επιρρ. κατάλ.) -θε(ν)].